Dualiteit – Monotheïsme

Sterrenbeeld Leeuw, element Vuur

In den beginne schiep God den hemel en de aarde.

De aarde nu was woest en ledig, en duisternis was op den afgrond; en de Geest Gods zweefde op de wateren. En God zeide: Daar zij licht! en daar werd licht. En God zag het licht, dat het goed was; en God maakte scheiding tussen het licht en tussen de duisternis. En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde Hij nacht.
Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de eerste dag.

Polariteit betreft tegengestelden waartussen een spanningsveld van halfwaarden ontstaat. In dit spanningsveld zijn dingen mogelijk die er uiteindelijk voor zorgen dat de polariteit nivelleert. Zelfs in een menselijke relatie is dit proces zichtbaar.
Toch is de basis van de schepping niks meer en niks minder dan polariteit.
God, de onvoorwaardelijke volheid creëerde de onvoorwaardelijke leegte om zichzelf in het daartussen gelegen spanningsveld te ervaren. Wij ervaren hetzelfde wanneer wij in een verlichte kamer naar buiten kijken terwijl het buiten donker wordt.
Ineens staan wij tegenover ons spiegelbeeld op de grens van licht en duister.

Dualiteit handelt meer over slecht of niet verenigbare tegenstellingen.
Dualiteit is kenmerkend voor het meer manifeste deel van de schepping.
Dualiteit kent de verbroken éénheid in de stof die zich in de stof niet laat verenigen. Dualiteit beschrijft een vorm van anders zijn waarvoor, om problemen te voorkomen, wederzijds begrip gevraagd is. Polariteit verenigt terwijl dualiteit scheidt.

Polariteit is niet binair of tweevoudig want tussen de twee uitersten
bestaat de mogelijkheid om zich te openbaren, zich kenbaar te maken
en daardoor het bestaande potentieel te vernietigen.

De derde is altijd de vernietiger of gebruiker van de polariteit
(zie drie-éénheid, quintessence, chakra’s, octaven).

Monotheïsme heeft God geprivatiseerd.

Adam was de eerste mens, Eva werd uit zijn rib gemaakt en zij werden naakt bevonden nadat ze gezondigd hadden door het eten van een appel. Wie dergelijke onzin geloofd kan je alles wijsmaken en dat geldt nog tot in de huidige tijd. Monotheïsme is de patriarchale reactie op een feministische samenleving.
Eva, de eerste feministe, zondigde door haar Goddelijke ware zelf te privatiseren.
Eva was de eerste vrouw die ontdekte hoe spannend het leven kon zijn als je gebruik maakte van het verlangen om jezelf te ervaren. Tenslotte was de hele schepping ontstaan door Gods verlangen zichzelf te ervaren. De vrije wil schonk de mens die mogelijkheid en Eva had de moed om er gebruik van te maken.
Dat had natuurlijk niet alleen maar voordelen, maar wie niet waagt…..

Adam vond het maar niks en jammert tot de dag van vandaag.
Eva’s zouden eindelijk eens moeten ophouden met het redden van ‘hun’ Adam.
Eva heeft nog steeds schuldgevoel en medelijden met Adam en daarvan heeft Adam gebruik gemaakt door matriarchale natuur godsdienst om te vormen in patriarchaal monotheïsme. Er is absoluut geen verschil tussen een hiërarchie met oppergod, halfgoden en helden etc. of een hiërarchie met God, engelschare en heiligen etc.
Wat te denken van Zeus als zwaan met Leda of Maria’s onbevlekte ontvangenis. Mannen in jurken praten Eva nog steeds een schuldgevoel aan en vertellen niet dat zonde te maken heeft met bewustzijn.

Toen de mens nog één was met de natuur en de natuur niet rücksichtslos ondergeschikt maakte, was de mens ook één met het goddelijke. De mens leefde in vrede met de schepping. De mens was onbewust onbevlekt. Door, met dank aan Prometheus, het ware zelf te privatiseren ontstond niet alleen ons ‘ego’ maar tevens de mogelijkheid om dit zelfgeschapen probleem te transcenderen. Dankzij Eva zondigen wij, creëren wij karma en kunnen wij ons daarvan verlossen door bewust wording, door zelfrealisatie. Adam zag dat alles en dacht: “Als dat zo door gaat heb ik helemaal niks meer te melden, monopoliseerde God, promoveerde zichzelf tot bemiddelaar en ziedaar…..Eva kijkt toe vanachter haar fornuis terwijl Adam de wereldvrede regelt”. Na 2000 jaar oorlog wil Eva nog steeds haar Adam verplegen in plaats van in te zien dat dit geen goede oplossing is.

Monotheïsme heeft van het zondigen business gemaakt zonder te vertellen hoe de vork in de steel zit. Monotheïsme propageert zonde in plaats van het leren opheffen van deze zogenaamde zonde. De mens is geschapen naar beeld en gelijkenis en met het eten van de vruchten van de boom van kennis van goed en kwaad wordt niks anders bedoeld dan dat privatiseren in elke vorm zondig is. Wij bezitten niets, wij beheren slechts! Ons is het paradijs, alle kennis en ons lichaam geleend, ter beschikking gesteld om met liefde te beheren en niet om te privatiseren, te monopoliseren. Op aanstichting en in navolging van het monotheïsme heeft de mens gezondigd en het ego gecreëerd door zijn of haar goddelijke kern te privatiseren, te monopoliseren.

Alléén jouw ego staat jouw geluk, jouw zelfrealisatie in de weg.
Verdeel en heers is uit de tijd, het komt nu op samenwerking en gelijkberechtiging aan. Niet de gelijkberechtiging die tollenaars en schriftgeleerden preken, maar wederzijds respect. We zitten allen in hetzelfde schuitje, opgescheept met ons eigen ego en verwijten lost niks op. Jouw ego is jouw zonde en alléén jij kunt jouw probleem door zelfrealisatie aanpakken. Gaat heen en zondigt niet weer.
Je kunt een probleem niet oplossen met dat wat het probleem veroorzaakt.

Hermes Trismegistos

‘Het is waar!
Het is zeker!
Het is de volle waarheid!’

‘Wat beneden is, is gelijk aan wat boven is,
en wat boven is, is gelijk aan wat beneden is,
opdat de wonderen van het ene zich voltrekken.
Zoals alle dingen uit het ene geworden zijn door één middelaarschap,
zo zijn zij alle uit dit ene geboren.’

‘Zijn vader is de zon,
zijn moeder is de maan,
de lucht heeft het in haar schoot gedragen,
de aarde was zijn voedster.
De vader van alle talismans in de ganse wereld is alomtegenwoordig.
Zijn kracht blijft ongerept, wanneer zij in de aarde wordt aangewend.’

‘Scheid liefdevol, en met groot inzicht en wijsheid,
de aarde van het vuur, het fijne van wat hard, dicht en gestold is.
Van de aarde stijgt het op tot de hemel,
en daalt vandaar weer af tot de aarde;
en neemt daarbij de kracht van wat boven is en die van wat beneden is tot zich.
Zo zult u de glorie van de ganse wereld bezitten
en deswege zal alle duisternis van u vluchten.’

De druppel en de oceaan!

Druppel, atoom, fractal, kwantum, godsvonk, jod enz. hebben allemaal gemeen dat ze verondersteld worden het kleinste deeltje van iets groots te zijn met dezelfde eigenschappen als dat grote! Nemen we als voorbeeld de druppel; De druppel geldt als kleinste deeltje van de oceaan met dezelfde eigenschappen als die oceaan. Oorspronkelijk ervaart de druppel ook in zich die zelfde eigenschappen die kenmerkend zijn voor de oceaan, alleen het formaat verschilt. Je zou kunnen zeggen dat de oceaan uit een oneindig aantal druppels bestaat, maar pas op, ook hier geldt: “Het geheel is meer dan de som der dingen!” Wij zijn als mens geschapen naar beeld en gelijkenis, wij zijn een fractal van God, een druppel van zijn oceaan.

Dat wil niet zeggen dat wij uiterlijk op God lijken of omgekeerd. Naar beeld en gelijkenis heeft hier betrekking op ons vermogen tot waarnemen en zelfreflexie. Alleen God en de mens zijn, met dank aan de vrije wil, in staat tot zelfreflexie, in staat hun ware zelf waarlijk waar te nemen. Die vrije wil staat ons niet toe te doen waar we zin in hebben maar geeft ons de vrijheid om ons lot naar eigen goeddunken te waarderen. We mogen zelf bepalen of iets ons bevalt of niet, we mogen zelf bepalen hoe we iets ervaren en of we er ons mee identificeren of niet.
De mens beschikt over zintuigen tot waarneming of basis van reflexie.
Al ons waarnemen geschiedt op basis van reflexie, spiegeling, weerkaatsing, echo etc.

Als druppel nemen wij onszelf waar in de weerspiegeling van de oceaan om ons heen. De oceaan reageert op ons, weerspiegelt ons zoals wij onszelf waarnemen. Geen probleem wanneer dit waarnemen, zoals bij kleine kinderen, zonder identificatie is. Dit waarnemen is echter niet meer objectief, het is persoonsgebonden middels herkenning en egogebonden middels identificatie. Waarnemen wordt registreren, herkennen op basis van een zelf gecreëerd gedachtebeeld. De druppel herkent de oceaan niet meer, voelt zich verlaten en eenzaam. Zelfs midden in de oceaan ervaart de druppel de oceaan niet omdat de druppel zich identificeert met het reeds waargenomene en creëert daarmee een waanbeeld. Dit waanbeeld is de som van identificatie met gepersonifieerde reflexie middels zintuiglijke waarneming die voortdurend bekrachtigd wordt, voortdurend nieuwe aandacht vraagt en krijgt.

Telkens wanneer de mens ik zegt of denkt wordt dit waanbeeld geherprogrammeerd en aangepast aan de meest recente stand van zaken. De druppel doet er,
midden in de oceaan, alles aan om in de waan van individu te blijven.
Zodra de druppel zich realiseert dat de oceaan zijn ware zelf is, begint zelfrealisatie, begint de ont-wikkeling, de ont-dekking, de ont-hechting, de ont-sluiting, de ont-wapening van de waan. De waan vervliegt en lost op in de oceaan.
De druppel is weer thuis, is in werkelijkheid nooit van huis geweest!
Gate Gate Para Gate Parasam Gate Bodhi Svaha.
De druppel is oceaan! De oceaan is druppel!

De Vedische tweevoudige eigenschappen van éénheid!

“Bhakti” De Bhagavad Gita legt uit dat bhakti kan worden ingedeeld in twee soorten:

1. Apara bhakti – De lagere bhakti, waarbij de yogi zich kan richten op een voorwerp of beeld als brandpunt voor hun verering. Zij kunnen ook rituelen en ceremonies naleven met een focus op God als opperste.
2. Para bhakti – De hogere bhakti, waar de yogi God overal ziet en aanbidt en het Goddelijke ervaart als gemanifesteerd in het hele universum. Zij zijn in staat hun liefde en toewijding uit te drukken door elke handeling en ontmoeting in hun leven.

“Arupa Jhana’s” Van de arupa jhana’s wordt gezegd dat zij twee belangrijke kwaliteiten bezitten:

1. Upekkha – een Pali woord voor “gelijkmoedigheid,” waar de tegenstelling tussen comfort en ongemak verdwijnt.
2. Ekagrata – een woord dat “eenpuntigheid” of “zeer diepe concentratie” betekent, waarbij alle externe prikkels worden uitgesloten.

“Ong So Hung” (Sanskriet: ओङ्ग् सो हुन्ग) is een mantra gewijd aan het brengen van wereldvrede door het erkennen van de aangeboren verbinding tussen individuen en God.

1. Ong – Het creatieve bewustzijn of God
2. So Hung – Ik ben dat

Andere gerapporteerde effecten van het chanten van de Ong so hung mantra zijn onder andere:

1. Het ervaren van diepe gelukzaligheid, warmte en mededogen
2. Zich zowel kwetsbaarder als moediger voelen
3. Het hebben van verhoogde spirituele vibratie, en in staat zijn om een niveau van hoger bewustzijn te bereiken
4. Afstemmen op intuïtie om een groter zelfvertrouwen te bewerkstelligen

TERUG NAAR BOVEN