Zen en zijn

Zen en de wereld van zijn.
Wij leven in een wereld van hebben, een wereld die bepaald wordt door wat wij menen te bezitten.
Maar iets dat je bent kun je niet bezitten, ook niet door taalkundige onzorgvuldigheid.

Wij zeggen bijvoorbeeld: “Ik ben één meter tachtig” en bedoelen dan dat ons lichaam een lengte van 180 centimeter heeft . Wij hebben een lichaam, zintuigen, ervaringen, gedachten, meningen etc. maar zijn het bewustzijn, de aandacht en het waarnemen van al die “dingen”. Dingen kun je wel hebben maar nooit zijn. Kwantumfysica bepaalt, dat niets bestaat zonder waarnemen.

Dat wij het waarnemen der dingen zijn ervoer ik al wielrennend. Plots was daar geen doener, geen wielrenner meer maar alleen een moeiteloos wielrennen en het tegelijkertijd bewust ervaren van oorzaak en gevolg, van beweging en stilte. In die stilte van het nu vond actie zonder moeite plaats. Die stilte, nog regelmatig verstoord door oude misverstanden, is als houvast gebleven.

De stilte van zijn, het houvast van Zen zou leidraad dienen te zijn voor iedere leider!
Wij zijn ons licht vergeten en accepteren het verschijnsel reflectie als dat wat wij zijn.
Maar reflectie is een ding, het directe gevolg van iets dat essentiëler is dan dingen, van iets dat is.
Dat iets, dat geen ding is maar het waarnemen van dingen, zijn wij. Wij zijn het licht der waarheid.