1984 Zen en de kunst van het wielrennen ofwel mijn bijna dood ervaring. Als notoire doener was lezen niet zo mijn ding maar twee boeken had ik destijds verslonden; Ouspensky’s “Op zoek naar het wonderbaarlijke” en Orwell’s “1984”. Tijdens mijn fietstochten ervoer mijn wezen Gurdjieff’s (bijna) dood van het ego.
Er was geen wielrennend ego maar Zen, het wielrennen zonder wielrenner. Wat bleef was begrip voor het functioneren van individu en mensheid, begrip voor Orwell’s visie en Mozarts “Zauberflöte” waarin de maan het zonlicht haat, zoals ook bio-robotten Avatars verafschuwen. Maar zonder ware zelf, geen reflecterend bewustzijn en zonder zonlicht geen maneschijn.
Deze, op onwetendheid berustende schijn, beheerst het wereldgebeuren tot op de dag van vandaag. Het collectief van ego’s tracht middels ngo’s de wereld naar haar hand te zetten zonder zich te beseffen dat geen ego bestaan kan zonder waargenomen te worden, geen maan schijnt zonder ster. Zen ervaren is zonder ego zijn, Zen ervaren is: “Een bio-robot die ervaart Avatar te zijn.”
De mensheid bestaat voornamelijk uit bio-robotten, wordt geregeerd door bio-robotten! Bio-robotten beseffen zich niet dat zij slechts reflecterend bewustzijn zijn en als zodanig nimmer het belang van het geheel kunnen dienen. Zodra bio-robotten beseffen Avataren te zijn, zodra Avataren ngo’s leiden, zal de mensheid de wereld van hebben verruilen voor Zen en de wereld van zijn.
Karavanserais 