Adam & Eva; Kaïn & Abel

In het oude testament, de Pentateuch of vijf boeken van Mozes wordt de geschiedenis verteld van de eerste mensen (Adam & Eva) en hun eerste nageslacht (Kaïn & Abel). De drie monotheïstische wereld religies hebben verzuimd de ware betekenis van deze twee gebeurtenissen te verklaren en hebben daardoor onnoemelijk veel leed veroorzaakt.

Of mensen ontstaan, geschapen of geëvolueerd zijn is hier irrelevant en doet niets af aan het feit dat de mens ergens in de geschiedenis van de aarde opduikt. Maar wat is nu kenmerkend voor ons mensen, wat onderscheidt ons van de rest van de schepping. Wij zijn geschapen naar beeld en gelijkenis maar alléén de vrije wil maakt ons tot mens.

De vrije wil stelt ons in staat om ervaringen te beoordelen en zodoende ons leerproces aanzienlijk te versnellen. Een ezel stoot zich over ‘t algemeen geen tweemaal aan dezelfde steen! Dankzij de vrije wil kunnen wij ons ook met ervaringen identificeren, maar volgens Ovidius is identificeren niet zonder gevolgen zoals blijkt uit zijn verhaal over Prometheus die, uit medelijden, de mens aan het vuur geholpen heeft.

Dit vuur heeft niets van doen met brandofferen of barbecueën. Het vuur van Prometheus betreft ons zesde chakra, het vuur van ons denken, ons verstand. Prometheus moest behoorlijk boeten voor zijn hulp en dat deel van zijn geschiedenis duidt klip en klaar op reïncarnatie. Maar voor het zover is iets anders.

Adam & Eva schaamden zich, na het eten van de verboden vruchten, over hun naaktheid. Adam & Eva hadden de raad van God genegeerd, zich als Narcissus geïdentificeerd met hun lichaam en schaamden zich nu voor de gevolgen. Adam & Eva werden door God in de oorspronkelijk paradijselijke toestand geheel verzorgd en hadden nu het zorgrecht en het directe contact met God verloren. In deze toestand zijn Kaïn & Abel geboren.

Het identificeren met ons lichaam of ervaringen creëert een gedachtebeeld en verplaatst ons bewustzijn van het zevende naar het zesde chakra, van ‘waarnemen’ naar ‘waarnemer’ in de zin van plaatsvervanger voor ons ware zelf. Wij zijn dan niet meer het oorspronkelijk paradijselijke onvoorwaardelijke tijdloze ‘waarnemen’; wij zijn nu een uiterst beperkte zelfingenomen aan verandering onderhevige ‘waarnemer’.

Identificatie verdreef Adam & Eva uit hun paradijselijke bewustzijnstoestand van onvoorwaardelijk individueel waarnemen, in de waan van identiteit, ID-entiteit of ego. Ook Kaïn & Abel werden met dit misverstand opgevoed, ook zij waren gebonden aan reïncarnatie als mogelijkheid tot herstel van dit misverstand totdat Abel ontdekte wat er aan de hand was en God vervolgens zijn ego, het onheuse in de mens, offerde.

Ons ego offeren is het enige voor God aangename brandoffer, het enige offer waardoor reïncarnatie opgeheven kan worden en de mens in het paradijs terugkeert. Kaïn begreep niet dat zijn vegetarische offer geen zegen ontving, begreep niet dat alléén het offeren van zijn ID-entiteit, zijn ego hem weer waarlijk mens zou maken.

Kaïns onbegrip maakte hem jaloers en bracht hem ertoe zijn eigen broer te doden.
Dit zou gewoon een interessante tragische geschiedenis zijn wanneer het daarbij gebleven was, maar helaas heeft de mensheid deze broedermoord niet begrepen en duurt dit verhaal nog steeds voort.
Nog steeds brengt Kaïn Abel om zeep.

Zodra een mens ontdekt hoe de vork in de steel zit, zodra Abel of Abeline de waarheid ontdekken en er naar streven weer waarlijk mens te zijn, bestrijdt Kaïn, in de naam van God, te vuur en te zwaard deze ontdekking. Katharen, Albigensen, Joden, Waldensen, heksen, bons hommes etc. kortom anders denkende hebben dit ondervonden.

Het gaat er nu niet om Kaïn te beschuldigen van genocide, het gaat erom dat we gaan begrijpen dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten waarin we geheel vrijwillig ons ware zelf naar de achtergrond van onze ID-entiteit, onze ego waan gedwongen hebben. Abel en Abeline kunnen en mogen Kaïn zijn onbegrip niet verwijten!

Wij hebben ons tijdelijke lichaam (rokken van vellen of lijkwade) tot onze beschikking, een autonome individuele bio-robot. Wij zijn het onvoorwaardelijke bewustzijn dat met dit lichaam, met dit waarnemingsvoertuig waarneemt, maar wij zijn dit lichaam niet.

Wij zijn het waarnemen dat zich, met dank aan de vrije wil, geïdentificeerd heeft met ons lichaam en daardoor als bio-robot, als Kaïn door het leven gaat totdat we ontdekken wat er aan de hand is. De wereld wordt geregeerd door bio-robotten, door Kaïns die nog steeds menen Abel en Abeline te moeten bestrijden.

Goed voorbeeld doet goed volgen is het enig juiste motto. Je kunt wel gaan protesteren en barricades opwerpen, maar als je zelf niet het goede voorbeeld kunt zijn heeft dat allemaal weinig zin. Zodra zodra jij begrijpt dat niets kan bestaan zonder waargenomen te worden, jij beseft dat jij nimmer kunt zijn wat je bezit, zodra jij in staat bent om zonder oordeel ‘letterlijk waar te nemen’ en zodra jij je realiseert dat jij niet gisteren of morgen maar ‘nu’ het onvoorwaardelijke tijdloze waarnemen bent.

Zodra dat alles tot je doordringt ervaar jij jouw ware zelf en verbeter jij de wereld.
Dit is de enige bijdrage die wij als mens kunnen leveren, de enige ware meditatie.
Gisteren en morgen behoren tot jouw ego, als de som van jouw identificaties.
Jij bent altijd nu! Probeer je te beseffen dat je zelfs in jouw herinneringen geen rol speelt.
Je hebt herinneringen die jij je ‘nu’ kunt herinneren (downloaden), maar in die herinnering ontbreekt dat wat die gebeurtenis destijds heeft waargenomen.

Reïncarnatie is slecht dan noodzakelijk wanneer onze ziel door identificatie onheus geprogrammeerd is.
Deze programmeerfout kan alléén ongedaan gemaakt worden door je bewust te worden van jouw werkelijke toestand, jouw toestand van afhankelijkheid van een misverstand, een per ongeluk onjuist begrijpen van doel en middelen.

De middelen dienen om het doel te kunnen halen en jij beschikt over jouw middelen.
Jouw lichaam en jouw ervaringen zijn jouw individuele middelen om het doel te bereiken.
Jij kunt nooit jouw middelen zijn, jij bent het waarnemen ervan en jouw enige doel is het bewust worden van deze tijdelijke situatie, dit misverstand.

In werkelijkheid bestaat er slechts waarnemen en geen waarnemer!

Laat het doel, ons en de middelen weer heiligen!