Het nu ontdekken

De ontdekking van het nu in relatie tot de eeuwigheid.

In tegenstelling tot wat vele filosofen beweren bestaat er voor de mens zoals wij die kennen geen moment “nu” net zoals er voor de overleden mens geen “eeuwigheid” bestaat. Het hierna volgende essay is bedoeld om duidelijkheid te verschaffen ten aanzien van de begrippen “nu” en “eeuwigheid”.

Tijd

Wanneer de ‘mens’ beschikt over een uit 3.500.000.000.000.000.000.000.000.000 atomen opgebouwd (viervoudig**) lichaam, waarin het bewustzijn zich (drievoudig*) uitdrukt en waarneemt, dan is die mens gebonden aan het ons bekende tijdelijke en ruimtelijke. Alles is gerelateerd aan het voortschrijden van de tijd en de voortdurend veranderende plaatsbepaling hierin. Tijdens een jaarwisseling zijn we ons wat meer bewust van die ongelijktijdigheid wanneer we op uiteenlopende tijdstippen gedurende vierentwintig uur het nieuwe jaar welkom heten.

Daarnaast zijn er in onze wereld meerdere jaartellingen. Wanneer wij ons in 2011 bevinden is het in Iran 1390, de islamitische kalender geeft 1432 aan, in Ethiopië daarentegen 2003, de Chinese jaartelling spreekt over 4708 aan en de Hebreeuwse 5771. Bovendien beginnen al deze jaren op een andere datum dan 1 januari.

Plaats

Op de noord- of zuidpool duurt een dag een half jaar en wordt afgewisseld door een half jaar durende nacht. Onze planeet aarde is, zoals bekend, voortdurend in beweging en deze beweging betreft niet alleen het draaien om de eigen as en om onze zon. Wij zijn, op onze planeet aarde, onderworpen aan acht verschillende bewegingen door de ruimte: we tollen, waggelen, draaien, racen, ontsnappen, jagen, vallen en denderen met 1.500.000 kilometer per uur door het heelal.

We zijn geen milliseconde op dezelfde plaats en zelfs indien we een nog kleinere eenheid voor ons “nu” hanteren dan is ook deze weer oneindig onder te verdelen in onderdelen van dit “nu”, in pico- of nanoseconden, in homeopathische verdunningen van de tijd. Tijd is immaterieel en daardoor oneindig deelbaar in tegenstelling tot materie die slecht deelbaar is tot de grootte van een atoom want daarna verliest het de specifieke eigenschappen.

Er is nooit zoiets als een kleinste deel van tijd, een moment, een nu met alle eigenschappen van een atoom van tijd dat na deling zijn eigenschappen verliest. Elke fractie van de tijd gedraagt zich als een fractal en heeft nog steeds alle kenmerken van het grotere geheel. Ons bewustzijn is slechts beperkt in staat tot waarneming van fractals van tijd en deze beperking bepaalt ons onvermogen tot het waarnemen van het nu. Ook “plaats” is niet iets waarbij sprake is van “nu”.

Plaats, als onderdeel van eeuwigdurende beweging, mist eveneens de atomaire kleinste deel duiding en is steeds specifieker te verdelen. Tijd en plaats bevinden zich altijd in het verleden of in de toekomst, zijn altijd onderweg. Ons bewustzijn is in staat een fractie van de tijd waar te nemen en onze hogere bewustzijnsaspecten zijn in staat om hierin nog gedifferentieerder te registreren, maar ook deze momenten zijn oneindig deelbaar.

Informatie

U wilt in het nu zijn, uzelf in het heden gewaarworden terwijl u in een voortrazende ruimtetrein zit. U maakt een foto van uw “nu” met een sluitertijd van 1/1000 seconde en denkt dat dit toch echt een moment nu geweest moet zijn. Maar uw opname geschiedt met 300.000 kilometer per seconde ofwel deze afdruk van uw “nu” bevat 300.000 meter lichtinformatie. Driehonderd kilometer informatie zijn samengepakt op uw foto, uw afdruk van een moment, van “nu”. U bent door eeuwenlange indoctrinatie in de maling genomen.

Er is hier geen nu, u bevindt zich tijdelijk in de eeuwigheid, in het eeuwig tijdelijke.

Oriëntatie

Wanneer u leeft bevindt u zich ergens op de oneindige spiraal van tijd en dat is de eeuwigheid waarin alles ogenschijnlijk ongelijktijdig plaats heeft en u de suggestie van duur oplevert. Tijd suggereert duur en duur suggereert zijn. U kunt dit zijn niet ontdoen van de tijd en doen alsof u in een gelukzalige toestand van het “nu” verkeerd. Laat u zich niks wijsmaken, dit nu is slechts voorbehouden aan diegene die géén beschikking hebben over een stoflichaam, aan de u ontvallen overledenen.

Het is de toestand waarover men in bijna dood ervaringen spreekt. Deze gelukzalige toestand hoort bij het gestorven zijn en de bijna dood ervaring is geen bijna dood ervaring maar een echte dood ervaring die evenwel niet definitief is geweest. In deze toestand van het overleden zijn bevindt men zich in het enige echte “NU” waarin geen sprake is van eeuwigheid omdat de tijd daar geen rol speelt. Eeuwigheid heeft duur maar voor “HET ENIGE ECHTE NU”, ofwel de van de stof ontheven toestand van gestorven zijn, bestaat de tijd niet.

Leven

De typisch dialectische scheiding tussen uitersten, de voortgang van processen, verleden en toekomst, zijn allen onderdeel van de eeuwigheid waarbinnen onze bewustzijnskaders afgebakend zijn, ons houvast en hanteerbaarheid bieden. Na onze dood zijn wij verlost van de natuurnoodzakelijke beperkingen van de eeuwigheid en kunnen wij opgaan in de heerlijkheid van het “NU”.

Vanaf het moment dat een zwangere moeder leven voelt in haar buik en de tot dan ontwikkelde vrucht gekoppeld is aan bewustheid, tot het moment dat deze bewustheid het lichaam teruggeeft om tot stof weder te keren, is deze bewustheid gebonden aan de wetmatigheden van de eeuwigheid.

Deze wetmatigheden kunnen lokaal verschillen maar zullen nimmer een “NU” mogelijk maken in de eeuwigheid. Of het één of het ander. De momenten waarover mystici verslag doen zijn momenten van verblijf aan gene zijde van de sluier, glimpen van de dood en hebben niets van doen met kerkelijke hemelen of hellen. Deze “toestanden” (hemel en hel) zijn het gevolg van gebondenheid aan de stof, gehechtheid aan materie en zijn tijdelijk binnen de eeuwigheid.

Eeuwigheid

Uw leven op aarde is een reis door de tijd, een vertoeven in de eeuwigheid en biedt u de mogelijkheid om ervaring op te doen zonder daarbij direct catastrofes te veroorzaken en u op te zadelen met een niet in te lossen schuld. U mag hier ervaren en experimenteren en als u de schepping waardig doorgrond en genoten hebt, bent u vrij om uw bijdrage te leveren in de door u verworven omgeving.

Door de beperkingen van materie en tijd kunt u in een gepast tempo leren en u over lange tijd voorbereiden voor de veel grotere verantwoordelijkheid in het “NU”. In het “NU” is slechts bewustheid en een direct ervaren van hetgeen bewustzijn vermag. Er is niet zoiets als ergens naartoe leven of afwachten.

In het nu IS alles!!! In de ons omringende eeuwigheid wordt ons door middel van conditioneringen een redelijk veilige oefenschool geboden ter voorbereiding op onze rol in het “NU” en we krijgen daarvoor oneindig veel tijd tot onze beschikking. Het is de bedoeling dat we in de tijd, als onderdeel van de eeuwigheid, leren omgaan met de schepping en ons voorbereiden op het “NU”.

Nu

De gehele schepping, met uitzondering van de mens, leeft in het “nu”. De gehele schepping, met uitzondering van de mens, is volmaakt. Volmaaktheid heft zichzelf op en om de schepping duur te verlenen is de onvolmaakte mens als werk in uitvoering tot leven geroepen. Alleen voor deze mens, deze onvolmaaktheid is het fenomeen tijd in het leven geroepen met als doel het toevoegen van waarden aan de volmaaktheid.

Deze niet geringe taak rust op de schouders van de mens en daarvoor heeft de mens de eeuwigheid tot zijn/haar beschikking gekregen. De noodzakelijke leerstof wordt de mens door de natuur geboden en past zich vanzelf aan, aan de staat van zijn van ieder individu. Wanneer de laatste mens zich het “NU” waardig heeft getoond, is de kring gesloten en heft deze goddelijke gedachteflits zich in volmaaktheid op. Dan is de eeuwigheid teruggekeerd in het enige echte nu.

Conclusie

Tijdens ons leven bevinden wij ons tijdelijk in de eeuwigheid en na onze dood in een tijdloos nu. Verlichting schenkt de mens een glimp van het nu door het, tijdelijk of blijvend, uitschakelen van het ego, de waan van de maan. Leven in het heden of je bewust zijn in het nu is onmogelijk wanneer je gebonden bent aan de stof, wanneer je geïncarneerd bent, en is voorbehouden aan ons bewustzijn zodra we ons lichaam verlaten. De dood schenkt ons het heden. Verleden en toekomst zijn slechts de houvast in ons bestaan, in ons tijdruimtelijk continuüm.

Aantekening

Ons ego bestaat uit herinneringen waarmee we ons geïdentificeerd hebben. In het nu is geen plaats voor herinneringen en in herinneringen is geen plaats voor het nu. Ons ware zelf bestaat in het tijdloze nu als fractal onvoorwaardelijkheid. Als individu bestaan wij alléén in het eeuwig tijdelijke, als identiteit of ego bestaan wij slechts in Maya’s illusie en als gevolg daarvan in Samsara, het rad van geboorte en dood. In ons ego speelt het ware zelf geen rol, voor ons ware zelf is het ego een waan.

*Drievoudig (polariteit kent als derde aspect de altijd viervoudige werking)
Geest, ziel en lichaam of 7e, 4e en 3e chakra.
Bewustzijn, energie en materie of 7e, 4e en 3e chakra.
Kruin chakra, hart chakra en zonnevlecht chakra.
Brahma-Randra chakra, Anahata chakra en Manipura chakra.
Waarnemen, golf en deeltje of God, Lucifer en Ahriman of Brahma, Vishnu en Shiva.
Saraswati, Lakshmi en Parvati of Osiris, Isis en Horus of Zeus, Leto en Appolon.

**Viervoudig (dubbele polariteit met drievoudig bewustzijn als quintessence)
Aggregaatstoestanden: vast, vloeibaar, gasvormig en plasma of 1e, 2e, 5e en 6e chakra.
Elementen: aarde, water, lucht en vuur of 1e, 2e, 5e en 6e chakra.
Werking: beweging, temperatuur, communicatie en licht of 1e, 2e, 5e en 6e chakra.
Wortel chakra, heiligbeen chakra, keel chakra en voorhoofds chakra.
Muladhara chakra, Swadhisthana chakra, Vishuddha chakra en Ajna chakra.
Hapy, Amset, Kebehsenoef, Doeamoetef.
Baviaan, Mens, Havik, Jakhals.
Lucas, Johannes, Mattheus, Marcus.
Stier, Engel, Arend, Leeuw.
Uriël, Raphael, Gabriël, Michael.
Asyjah, Beriah, Jezirah, Aziluth.
Fysiek, Astraal, Etherisch, Mentaal.
Ruiten, Harten, Schoppen, Klaver.
Flegmatisch, Melancholisch, Sanguinisch, Cholerisch.
Kroon, rijksappel, zwaard, scepter.