De mens kent, met dank aan de vrije wil, twee modi of fases te weten de ‘nu-fase’ en de ‘néé-fase’. De nu-fase is de bewustzijnstoestand waarin het ‘heden’ in volle omvang waargenomen, ervaren en beleefd wordt. De néé-fase is de bewustzijnstoestand waarin het heden géén rol van betekenis speelt, het heden wordt in deze fase ontkend.
De néé-fase speelt in werkelijkheid altijd in het verleden of de toekomst.
Dat klikt misschien raar omdat ook verleden en toekomst in het heden waargenomen worden, maar dat verleden en die toekomst bestaan alleen als gedachtebeelden en niet als realiteit. De enige werkelijkheid is ‘nu’ en iets wordt niet werkelijker door het nu aandacht te schenken. Een gisteren geleegd glas wordt niet nu plotseling weer vol en een morgen uit te voeren plan heeft nu nog geen enkele werkelijkheidswaarde.
Het enig werkelijke is altijd nu en al het andere is fantasie, speculatie of waan. Wij denken ons een werkelijkheid die nergens verifieerbaar is en wij geloven in de waarde van onze zintuiglijke waarnemingen zonder ons af te vragen of dit wel juist is. De bandbreedte van onze zintuigen is zeer beperkt en de natuur kent vele voorbeelden van anders zien, horen, ruiken, proeven en anderszins waarnemen.
Wij nemen genoegen met een fractie van de beschikbare informatie en interpreteren er vervolgens vrolijk op los. Maar dat verschaft het gebeuren nog geen realiteit, nog geen heden. Voor ons overleven op deze planeet is het afdoende, maar in het heden speelt enkel en alléén het heden een rol, tenzij het heden ontkent wordt door onze aandacht op verleden of toekomst te richten.
Alles draait tenslotte om onze aandacht en zolang onze aandacht op verleden of toekomst gericht is, wordt het heden ontkend, zitten wij in de collectieve néé-fase. Wij ervaren natuurlijk uitsluitend in het heden, maar dat wat wij ervaren bestaat niet in datzelfde heden. Wij denken iets te ervaren dat ooit in een verloren heden heeft plaatsgehad en wij fantaseren gevoeglijk de daarbij behorende beelden en gevoelens.
Dat alles verschaft de ervaring nog geen realiteitswaarde, het is en blijft allemaal uiterst speculatief. Alléén nu kun je ervaren, alléén nu kun je handelen en alléén nu kun je ervaren en handelen interpreteren. Het leven is en blijft een altijd levend nu.
Maar, zul je nu aanvoeren, ik herinner me toch dat mij destijds dat is overkomen. Helaas lijkt dat wel zo te zijn, maar blijkt het enigszins anders te functioneren. Downloaden of herinneren van gebeurtenissen uit ons verleden is niets anders dan het nu opnieuw kijken naar een oude film.
De film klopt misschien wel maar jij ontbreekt, jij bent als waarnemend element uitsluitend nu en het nu ontbreekt in jouw film waardoor het is alsof jij naar jouw privé film kijkt zonder daarin zelf een rol te spelen. Die rol verzint jouw ego ter plekke, jij ervaart het geheel als jouw verleden maar het heden heeft geen verleden, het nu is altijd nu. Het verleden kent geen nu terwijl jij altijd zonder verleden nu bent!
Alléén door het nu te ontkennen ervaren wij onszelf in het verleden, in herinneringen. Door nu het verleden te ontdoen van de waan van jouw aanwezigheid, door je te beseffen dat, omdat jij altijd nu bent, jouw herinneringen zonder jouw betrokkenheid plaats gehad hebben en dat jij daardoor als waarnemende getuige geen rol gespeeld kan hebben in jouw oude films, krijgt het heden de plaats die het toekomt.
Al onze problemen worden veroorzaakt door de collectieve ontkenning van het heden!
Stap uit jouw néé-fase en leef nu.
Probeer gewoon eens vijf minuten zonder verleden of plannen voor de toekomst.
Ontdek de heerlijkheid van het heden.
Karavanserais 