De aarde wordt bevolkt door bij acht miljard mensachtigen, acht miljard bio-robotten die ieder voor zich de mogelijkheid hebben weer bewust menswaardig te worden, weer als waarlijk ‘mens’ en als ‘menselijk’ collectief een paradijselijke aarde te mogen bevolken.
Waarom leven wij niet meer in het paradijs? Hoe komt het dat er op aarde zo veel onrecht bestaat? Hoe komt het dat wij voortdurend oorlog voeren en milieuproblemen hebben?
Wij worden niet gemanipuleerd door politici, lobbyisten, werkgevers of kerk en staat!
Wij zijn niet het slachtoffer van complotten door illuminatie of geheime loges.
Wereldorganisaties en NGO’s hebben op zich niet het doel om ons te elimineren.
Goden hebben ons niet als mijnwerkersslaaf gekweekt, zoals Zecharia Sitchin beweert.
Wij zijn niet als plaatsvervangende energie leverancier geteeld, zoals in “The Matrix” trilogie.
Door onwetendheid verslaven wij mensen onszelf geheel vrijwillig tot ego en tot bio-robot.
In werkelijkheid is de mens als bewustzijnsvonk, als fractal van God, naar beeld en gelijkenis geïncarneerd en het menselijk lichaam (ons bewustzijnsvoertuig) als bio-robot geschapen. Onze IDentiteit is een door identificatie gecreëerd gedachtebeeld, idéé-entiteit, ons ego. Wij worden als individu geboren maar raken als ego verslaafd aan “onze” bio-robot.
Hoe komt het dat mensen zijn gaan geloven hun ervaringen en hun lichaam te zijn?
Wij zijn als mens geïncarneerd en als mens geboren. De spreuk “Voorwaar zeg Ik u: Indien gij u niet verandert, en wordt gelijk de kinderkens, zo zult gij in het Koninkrijk der hemelen geenszins ingaan.” duidt op onze oorspronkelijke zondevrije toestand. Dat klinkt allemaal heel zwaar christelijk, maar is heel logisch.
Ieder fietser weet dat zijn of haar fiets een voertuig is waarmee je kan wielrennen, maar ook gemoedelijk fietsen. Ieder automobilist weet dat zijn of haar auto een voertuig is waarmee je kan racen, maar ook gemoedelijk toeren. Ieder mens behoort te weten dat zijn of haar lichaam een voertuig is waarmee je kunt hollen maar ook gezellig wandelen.
Natuurlijk kunnen wij met ons voertuig (lichaam) nog veel meer dan wandelen of hollen. Als wij fietsen dan zitten wij met ons voertuig (lichaam) op een voertuig (fiets). Als wij auto rijden zitten wij zelfs met ons voertuig (lichaam) in een voertuig (auto). Wanneer wij fietsen dan trappen onze benen en de fiets fietst, wanneer wij auto rijden dan besturen onze ledematen en de auto rijdt.
Ons lichaam handelt, wij nemen het waar!
Onze benen trappen en wij nemen de trappende benen en een fietsende fiets waar.
Ledematen besturen en wij nemen de besturende ledematen en de rijdende auto waar.
Tot zover zal niemand ontkennen dat dit overeenkomt de werkelijkheid. Wij nemen natuurlijk tijdens het fietsen of auto rijden nog veel meer waar, maar één ding is zeker: “Wij zijn het die dit allemaal waarnemen, wij zijn hier het onvoorwaardelijke waarnemen!”
Als ‘ik’ iets denk of doe dan wordt dat allemaal door mij waargenomen.
Zonder dat ‘ik’ het waarneem is denken of handelen helemaal niet mogelijk.
Alle handelingen en alle dingen bestaan bij gratie van mijn waarnemen, mijn aandacht.
Wanneer ‘ik’ het waarnemen ben, kan ‘ik’ nooit een handeling verrichten of een ding zijn.
‘Ik’ kan nooit iets zijn dat wordt waargenomen, ‘ik’ ben het waarnemen der dingen!
Wij beschikken over ons lichaam en ons lichaam is overduidelijk een ding, een bio-robot.
Wij beschikken over ons verstand maar ons verstand is ook een veranderlijk ding.
Wij beschikken over gedachten en onze gedachten zijn overduidelijk dingen.
Alles wat waarneembaar en aan verandering onderhevig is zijn dingen en wij zijn geen ding. Wij zijn het tijdloze onveranderlijke waarnemen der dingen!
Wij zijn ons rond ons derde levensjaar gaan identificeren met ons lichaam en onze ervaringen met dat lichaam, met onze bio-robot. Wij zijn gaan geloven deze bio-robot te zijn en beseffen ons niet dat die daaruit voorkomende ID-entiteit (identiteit), ons ego alleen bestaat dankzij ons rotsvaste geloof erin en eraan. Ons ego, onze ID-entiteit is een entiteit, een gedachtebeeld dat voortdurend aandacht vraagt en doet alsof ‘ik’ het ben.
Maar ook een ID-entiteit is een ding, een waan-ding dat alleen kan bestaan omdat wij erin geloven, omdat wij deze waan zelf bedacht hebben en denken te zijn. Wij zijn gaan geloven ons ego, onze eigen waan te zijn, in plaats van ons te realiseren dat ook een waan zonder ons ‘het waarnemen’ niet kan bestaan.
Mensen zijn het waarnemen van al het veranderlijke, inclusief bio-robotten in hun waan!
Er bestaat een significant verschil tussen bio-robotten en mensen, tussen ego en mens.
Mensen overleggen met elkaar, terwijl bio-robotten (ego’s) met elkaar strijden.
Mensen houden rekening met elkaar, terwijl bio-robotten (ego’s) alléén zichzelf achten.
Mensen leven in vrede met andersdenkenden, terwijl bio-robotten (ego’s) racistisch zijn.
Mensen respecteren alles in de natuur, terwijl bio-robotten de natuur gewetenloos uitbuiten.
Mensen respecteren andermans mening, bio-robotten leggen anderen hun mening op.
Mensen laten anderen vrij, terwijl bio-robotten anderen zo veel mogelijk beperken willen.
Mensen streven naar verlichting, terwijl bio-robotten angst hebben voor verlichting.
Mensen streven naar een vreedzame wereld, terwijl bio-robotten van oorlog houden.
Mensen strijden met open vizier, bio-robotten hebben altijd een verborgen agenda.
Mensen zoeken naar de zin van het bestaan, bio-robotten vinden dat esoterische nonsens.
Mensen werken om te leven, bio-robotten (ego’s) leven om te werken.
Mensen helpen medemensen in nood, bio-robotten (ego’s) veroordelen minder bedeelden.
Mensen proberen te begrijpen, bio-robotten benoemen inquisiteurs voor hun onbegrip.
Mensen verheugen zich over andermans kunnen, bio-robotten hekelen andermans talent.
Mensen beschermen andersdenkenden, bio-robotten (ego’s) vervolgen andersdenkenden.
Mensen tolereren vrije meningen, bio-robotten (ego’s) maken andermans mening belachelijk.
Mensen werken met iedereen samen, terwijl bio-robotten (ego’s) éénzijdig polariseren.
Mensen leven in vrijheid, terwijl bio-robotten (ego’s) onvrij en voortdurend in angst leven.
Mensen beschouwen virussen als kans, bio-robotten (ego’s) zien ze als vijand.
Mensen ervaren bacteriën als mogelijkheid, bio-robotten bevechten al het onzichtbare.
Mensen voelen zich één met het geheel, bio-robotten (ego’s) hebben zich veréénzaamd.
Mensen privatiseren God niet, terwijl juist monotheïstische bio-robotten God privatiseren.
Mensen spelen niet met vuur, terwijl bio-robotten zich als tovenaarsleerlingen gedragen.
Mensen leven, terwijl bio-robotten (ego’s) alléén maar waan-dingen zijn waarin wij geloven.
Mensen genieten van het leven, terwijl bio-robotten zich voortdurend zorgen maken.
Elke avond sterft jouw ego en elke ochtend ervaart jouw ego een bijna dood ervaring.
Bio-robotten zijn mensen die enkel en alleen door zichzelf op het verkeerde been gezet zijn.
Bio-robotten geloven dat zij bestaan en hebben voortdurend angst ontmaskerd te worden.
Bio-robotten of ego’s zijn het gevolg van vereenzelviging of identificatie met dat wat jij hebt en jouw rotsvaste geloof in jouw ‘ik’, jouw ego. Jouw ego doet jou als bio-robot voorkomen.
God kun je niet privatiseren en toch zijn miljoenen mensen door bio-robotten, in naam van de door hen geprivatiseerde God achtervolgd, gemarteld, gevierendeeld, opgehangen of op de brandstapel gezet; omdat ze wakker werden en bio-robotten daarmee confronteerden. Zodra een bio-robot ego wakker wordt en bemerkt eigenlijk mens te zijn, verliest de identificatie haar macht en verdwijnt, door gebrek aan aandacht, het ego naar de achtergrond. Het ware zelf kan nu weer ervaren en geleefd worden.
Mensen die zich gaan beseffen waarlijk mens te zijn, vormen een bedreiging voor het ego.
Alléén als je wakker bent of droomt bestaat jouw ego en ervaar jij jezelf als bio-robot.
Hoe zou het zijn als de mensheid weer ontdekt gewoon probleemloos mens te kunnen zijn, zonder al die poespas van ego’s en bio-robotten. Lijkt je dat niet heerlijk?
Ondertussen is het wel van belang om jouw gevoel voor humor niet te verliezen en je voortdurend te realiseren dat al die ego’s, al die bio-robotten alles enkel en alleen doen omdat ook zij graag net zo gelukkig willen worden, als mensen zijn. Maar mensen zijn altijd tevreden en gelukkig en dat steekt die bio-robotten, die zich niet beseffen dat je nooit en te nimmer gelukkig kunt worden als je ontevreden bent.
Al het handelen van bio-robotten wordt verklaard door hun niet te bevredigende behoefte aan geluk. Een bio-robot of ego kan nooit tevreden of gelukkig zijn en dat is de tragiek van het ego, het lot van de waan van de bio-robot. Laten we gezamenlijk begrip tonen voor die arme bio-robotten en begrijpen dat hun noodzakelijke sterfte onze verlossing betekent.
Er hoeft dus niemand veroordeelt te worden, niemand wordt gemarteld of anderszins gedemonteerd! Het enige dat van de mens verwacht wordt is begrip voor de situatie waarin de mensheid sedert duizenden jaren gevangen gehouden wordt. Wij zijn geen ding, wij zijn het waarnemen van dingen zoals gedachten, meningen, lichamen en ervaringen.
Wij moeten begrip opbrengen voor ons en andermans ego dat ons weliswaar als bio-robot laat acteren, maar ons tegelijkertijd in staat stelt om, dankzij inzicht, onze identificaties bewust los te laten in het besef dat alles zin heeft gehad en ons tot hier heeft gebracht.
Wij zijn alleen onszelf verantwoording schuldig en het is zinloos om jezelf de weg tot hier kwalijk te nemen. Wat je altijd geweest bent en altijd zal zijn is het tijdeloze waarnemen.
Gelukkig zijn kan je niet worden, gelukkig zijn is altijd nu en ego’s kennen geen nu.
Heb jij je wel eens gerealiseerd dat jij als ego, de eerste drie jaar van jouw leven en ‘s nachts als je slaapt, niet bestaat en dat jij dus heel veel jonger moet zijn dan jouw lichaam?
Heb jij je wel eens gerealiseerd dat jij geen rol speelt in jouw herinneringen?
Heb jij je wel eens gerealiseerd dat jij enkel en alléén bestaat omdat jij dit geloofd?
Bio-robotten zijn gewone mensen die zich vergist hebben door zich zich te identificeren met ervaringen, te veréénzelvigen met hun lichaam en zich te verstrikken in deze eigenwaan.
Karavanserais 