Bevrijding van licht

Bevrijding van licht door het breken der vaten!

Het gouden licht van goddelijk bewustzijn gaat gekleed in het 3D lichtkleed der vormen. Rabbi David A. Cooper schreef in ‘God is een werkwoord’: “Stel je voor dat je een nauwkeurig bepaalde hoeveelheid vloeibaar goud in een mal wil gieten om zodoende een schitterend kunstwerk te vervaardigen. Dit kunstwerk zal, zodra het gereed is, een magisch licht uitstralen dat de hele wereld doordringt en het hoogste bewustzijn laat ontstaan dat in de schepping mogelijk is. Maar terwijl je het goud in de mal giet, gebeurt er iets verschrikkelijks: de mal breekt en veel druppels goud lekken eruit en zweven weg.

De enige manier waarop dit kunstwerk alsnog voltooid kan worden, is het bijeenbrengen van het ontbrekende goud en het repareren van de mal. Het goud zweeft overal en alleen met de hulp van velen is het mogelijk al het goud weer te verzamelen. Het goud symboliseert het licht van het goddelijke bewustzijn en elk atoom een vonk heilige aandacht. Als ze allemaal bijeengebracht worden op één plaats – niet een stoffelijke plaats, maar symbolisch, in het midden van de schepping – zouden alle vonken samen het volmaakte bewustzijn uitstralen.”

Als vonk of punt van goddelijke aandacht zijn zij één met het goddelijke. Maar als ze verstrooid zijn, zinken de vonken naar steeds lagere bewustzijnsniveaus tot ze, zichzelf vergetend, uiteindelijk in 3D tweemaal gevangen worden. Deze vonken manifesteren zich nu in para Deus, het paradijs ofwel de speeltuin der Goden waar alles in 3D vormen (lichamen) gevat functioneert, de 3D afdeling van een multidimensionale matrix waar ze zelfs in hun eigen herinnering geen rol spelen.

In de 3D dialectiek existeren uitsluitend bio-robotten; minerale, plantaardige, dierlijke en menselijke bio-robotten. Een bio-robot is een zichzelf reproducerend autonoom functionerend waarnemingsapparaat! Alléén menselijke bio-robotten hebben een intern (individueel) bewustzijn en derhalve een vrije wil. Alle overige bio-robotten hebben, net als smartphones, een extern of groepsbewustzijn en geen vrije wil.

Dit is de primaire val in het stoffelijke, de eerste verslaving of het ondergeschikt zijn aan voorwaarden. In deze 3D biotoop heeft de mens, naar beeld en gelijkenis, visuele en auditieve waarnemingsapparatuur geschapen. Visueel- en auditief-technisch gezien functioneren smartphones etc. overeenkomstig de mens. De mens heeft in 3D de beschikking over een 3D waarnemingsvoertuig, maar is zelf multidimensionaal bewustzijn. De vrije wil stelt de mens in staat om ervaringen vrij te beoordelen en zich er vrijwillig mee te identificeren.

Identificeren heeft echter verstrekkende gevolgen en is bewustzijnsbeperkend. Door identificatie verplaatst goddelijke aandacht zich van het zevende naar het zesde chakra (onze hersenen), van goddelijk parallel naar geprivatiseerd serieel en wordt de mens slaaf van zijn gedachten.

Waarnemen is aandacht voor het heden, terwijl gedachten altijd op verleden of toekomst gericht zijn. Dit onheus gebruik van goddelijke gaven resulteert in het foutief of zondig programmeren van onze ziel. De ziel die als programmeerbare energetische intermediair noodzakelijk is voor het samenwerken van bewustzijn met materie kan alleen vrij van zonden naar het vaderhuis terugkeren.

Reïncarneren is bedoeld om middels bewustwording (verlichting) de ziel weer zondevrij te maken. Wij hebben, door eigen toedoen en met dank aan de vrije wil, ons goddelijke aandachtspunt geprivatiseerd en verruild voor één zijn met ons waarnemingsvoertuig, ons lichaam. In plaats van hebben, zijn wij ons lichaam geworden alsof wij het gereedschap zijn, in plaats van het onvoorwaardelijke waarnemen in (de gebruiker van) dit autonome gereedschap. Dit is de secundaire val in het stoffelijke, de tweede verslaving of zich ondergeschikt maken aan voorwaarden en gevat zijn in lichamen.

De stelling ‘Cogito ergo sum’, ‘Ik neem waar, dus ik besta’ (René Descartes 1596-1650) heeft de monotheïstische mens vervangen door ‘In cognito ego est’, ‘Mijn ego neemt waar, dus ik besta’. God laat niet varen de werken zijner handen! ‘Extern’ ‘ex deo nascimur’, incarneert bewustzijn ‘door empathie wetend’ als Parsifal, lichtkleed of Merkabah en ‘intern’ ‘in Jesu morimur’ worden wij als ‘enig geboren zoon’ Lohengrin genageld aan het vierkant van bouw, het kruis der vier elementen.

Identificatie privatiseert Gods aandachtspunt dat degradeert tot Tannhäuser in de ‘Venusberg’, onze hersenen, als reïncarnerend bewustzijn en slaaf onzer ego. ‘Gnõthi seauton’, ‘Mens ken uw ware zelf’.

Fragment uit “Vergeten licht” ISBN 978-3-756524-25-9