1995-1998 De tempelbouw Arnhem
Maja en ik hadden ons al gauw ingeleefd in ons nieuwe bestaan in Arnhem en naast onze uitermate lichte taak als beheerder, hadden we ook nog een aantal vrijwilligerstaken op ons genomen.
Aangrenzend aan de achterzijde van het centrumgebouw, een neokoloniale villa aan de Velperweg tegenover het toenmalige hoofdkantoor van de Postbank, bevond zich een leegstaand gebouw waar de toekomstige tempel gepland was. De bouwplannen waren al goedgekeurd en zelfs al gepubliceerd in het Pentagram.
Toen ik, met de bestaande plannen voor ogen, de lege ruimte betrad, stond voor mij vast dat dit geen goed deed aan de mogelijkheden die dit pand boden. André, de architect was bereid mij aan te horen en zo togen Maja en ik naar Amsterdam waar Maja onze ex-buren zou bezoeken en ik mij van mijn taak in Hoofddorp zou kwijten. We hebben even snel een kopje thee gedronken en bij terugkomst troffen we onze Charade met wielklem aan. Onze straat bleek sinds ons vertrek omgetoverd te zijn in betaald parkeren en deze vorm van legale maffia had ik over het hoofd gezien.
€ 145 lichter en een boel ergernis rijker kwam ik toch nog vrijwel op tijd bij André. Ter voorbereiding had ik geruime tijd in de lege ruimte van de toekomstige tempel gezeten en gewacht op ideeën. Die beelden waren overduidelijk, waarbij het nu de kunst was om dit aan André over te dragen. Na enige uren stoeien ontstonden in zijn 3D programma de duidelijke contouren van hetgeen ik gezien had.
Gelukkig was ook André enthousiast en bleken landsbestuur en spirituele leiding niet onverschillig voor deze visuele verbetering. Voor de nieuwe plannen was het evenwel noodzakelijk om constructie- en funderingsberekeningen te maken en daar kwam onze vriendschap met Henk en Diny goed van pas. Henk was eigenaar van een middelgroot ingenieursbureau en was bereid een medewerker beschikbaar te stellen.
De bestaande dakconstructie rustte op de buitenmuur en acht massieve gemetselde poeren. De laatste stonden nogal dominant in de ruimte en dienden te verdwijnen of vervangen voor elegantere ondersteuningsmogelijkheden. Gekozen werd voor twee stalen H-profielen van zo’n twintig meter lengte op vier ronde kolommen van 14 cm doorsnede. De H-profielen werden met een kleine kraan door een gat in de muur en over rollen op hun plaats geschoven.
Vooraf had ik de profielen voorzien van de nodige boringen om kolommen en dwarsliggers te kunnen bevestigen. Na het sonderen, inklinken en funderen konden de nieuwe kolommen geplaatst en de gemetselde puren verwijderd. Daarna moest de vloer nog ruim een halve meter uitgegraven worden en kon de voorbereiding voor riolering en vloerverwarming beginnen. Eind 1996 was de nieuwe vloer uitgehard en konden we de nieuwe ruimte gebruiken voor een tentoonstelling en aansluitende veiling van een groot aantal ons geschonken kunstwerken.
Helaas functioneerde de vloerverwarming nog niet toen we op 11 november 1996 om 11.00 uur begonnen met de veiling. Met behulp van een heteluchtkanon werd ook dit probleem opgelost en kon, na een geslaagde veiling, een stevig bedrag toegevoegd worden aan het bouwfonds.
Intern liep helaas niet alles op rolletjes, zodat ik genoodzaakt werd om mij terug te trekken en vanaf de zijlijn toe te kijken hoe mijn plannen door anderen gerealiseerd werden. Gevoelsmatig was mijn taak beëindigd na het in gebruik nemen van de tempel en het regelen van de daarbij behorende gang van zaken. Met name omdat men niet in staat bleek om Henk te bedanken voor zijn genereuze gratis medewerking als buitenstaander. Mij werd gevraagd dit voor mijn rekening te nemen. Als dank heb ik Henk één van onze modellen geschonken.
Eind 1998 hebben Maja en ik ons leerlingschap van ‘de school’ beëindigd en zijn op zoek gegaan naar een passende woning. In het gebouw mochten wij geen taken meer verrichten, maar wel blijven wonen totdat zich een passende oplossing zou aandienen. Eind 1999 konden wij naar de Beatrixstraat in Doesburg verhuizen en naar een nieuwe episode van ons bestaan.
Fragment uit “Vergeten licht” ISBN 978-3-756524-25-9
Karavanserais 