De stelling “Cogito ergo sum”, “Ik neem waar, dus ik besta” (René Descartes 1596-1650) heeft de monotheïstische mens vervangen door “In cognito ego est”, “Mijn ego neemt waar, dus ik besta”. Vrijwillige incarnatie “ex deo nascimur” heeft ons lichtkleed, onze Merkabah “in Jesu morimur” genageld aan het vierkant van bouw, het kruis der vier elementen of aggregatietoestanden. Privatisering van het ware zelf, degradeert de mens tot ego, tot reïncarnerende bio robot. Maar hoe zit dat met “Mens waart gij en als mens zult gij wederkeren!” of “Gnõthi seauton”, “Mens ken uw ware zelf”.
Ons veranderlijke ego en onze steeds veranderende omgeving worden altijd onvoorwaardelijk ‘nu’ waargenomen. Waarnemen is altijd ‘nu’! Ons ego is de reïncarnatie veroorzakende som van onze identificaties, een door ons geschapen wisselvallig gedachtebeeld. Ons ego herkent zich ‘s ochtends in de spiegel en heeft aan verandering onderhevige meningen. Zonder aandacht, géén ego! Wederkeren als waarlijk mens is alléén mogelijk indien wij “per spiritum sanctum reviviscimus” ons ego transcenderen.
Met deze woorden begint mijn website “Karavanserais” en dit ‘nu’ wil ik hierna graag toelichten. Denken is een activiteit van ons verstand, dat bovendien ten onrechte veronderstelt ‘de denker’ te zijn. Wanneer wij denken dan gaat het altijd over verleden of toekomst. Het denken vindt weliswaar nu plaats maar de gedachten bestaan altijd uit herinneringen (nadenken) of toekomstverwachtingen op basis van herinneringen.
Bovendien zijn wij niet in staat om over iets na te denken waarover we geen enkele informatie hebben. Over iets onbekends kun je niet mijmeren, ervaringen zijn altijd ‘nu’ en alléén aan dat wat je denkt te ‘hebben’ of weten kun je aandacht besteden.
Zonder informatie, geen gedachtebeeld. Probeer maar eens te denken over iets waarvan je helemaal niks weet. Probeer bijvoorbeeld eens na te denken over jouw ware zelf. Jouw ware zelf neemt het denken, de gedachten en de vermeende denker waar. Zonder jouw ware zelf ontstaat geen enkele waarneming en alléén jouw ware zelf ‘is’, en is ook altijd ‘nu’! Jij bent het ervaren van het waarnemen, jij bent het bewust zijn.
Bidden is ‘nu’ zijn! Mediteren is ‘nu’ zijn! Jij bent het onbekende en toch zo vertrouwde ervaren van ‘nu’. Wanneer jouw denken ‘nu’ ervaart, zal jij jouw ware zelf herkennen zonder te benoemen. Ervaringen zijn altijd ‘nu’ en nooit deelbaar. Hebben kun je delen maar zodra jij beseft dat je, omdat de waarnemer of waarneemster niet bestaat en zelf verzonnen is, nooit iets kunt hebben, valt er ook niks te delen.
Wij kunnen het onkenbare niet herkennen, wij kunnen het ondenkbare niet bedenken en wij kunnen het onnoembare niet benoemen. Ons verstand is niet bij machte het onbegrijpelijke te begrijpen of het onvoorwaardelijke te bevatten. Zodra dit tot ons verstand doordringt en ons verstand stil wordt spreekt de waarheid zonder woorden, mogen wij luisteren naar onze eigen stem van de stilte.
Karavanserais 