NU

In de veronderstelling verkerend,
hier ons leven te leiden,
wandelen wij een tijdje op onze aarde.

Dit is ons leven en wij zijn er,
in het gunstigste geval, erg zuinig op.
Maar leiden wij ons leven wel
of lijden wij aan
de verschrikkelijke lichtheid van ons bestaan.

Wat maakt ons leven zinvol?
Wat is de zin van ons bestaan?
Het leven is onbegrijpelijk,
ons bestaan is niet te vatten,
de schepping is onbeschrijfelijk,
overweldigend maar bovenal
onvoorwaardelijk NU.

Wanneer jij dit NU leest, dan veronderstel jij dat er iets of iemand bezig is deze tekst te lezen. Wanneer jij dit NU leest, dan ga jij er vanuit dat er een soort lezer bestaat, een doener die aan het lezen is. Dat is niet zo vreemd want je bent in deze in ‘goed’ gezelschap. Op onze aarde lopen nog miljarden mensen rond met dezelfde veronderstelling. Miljarden lezers, miljarden doeners lijden aan dezelfde waan, de waan van de handelende, de waan van ons ego.

Miljarden mensen ervaren zich als een ding, als een iets dat handelt terwijl zowel dat iets als het handelen waargenomen moeten worden. Zowel dat iets als het handelen kunnen niet existeren zonder waargenomen te worden. Ben jij het waarnemen van jezelf en jouw handelingen of ben jij iets dat waargenomen wordt? Wie of wat neemt jou dan waar? Je kunt niet ontkennen dat deze tekst gelezen of waargenomen wordt, maar besef jij je wel dat jij deze tekst, het lezen en de vermeende lezer waarneemt.

Waarnemen is altijd NU!

Je kunt niet gisteren of morgen waarnemen.
In het NU zit geen gisteren of morgen.
In het NU is geen ruimte voor ons ego.
In het Nu passen geen herinneringen.

Het Nu kent geen bezit, géén hebben.
Het NU heeft NUL verleden.
Het NU kent géén lijden!