Autonomie

Autonomie is de vrijheid en het vermogen van een entiteit, bijvoorbeeld een individu, organisatie of natie, om zelfstandig beslissingen te nemen. Het begrip autonomie komt voor in politiek, juridisch, filosofisch, geneeskundig, moreel en psychologisch verband en daarnaast in de techniek, fysiologie en de beeldende kunst. Autonomie is ook een belangrijk begrip in de ethiek, geneeskunde, medische ethiek en psychologie. In deze context slaat het op het recht of de mogelijkheid van het individu, bijvoorbeeld als patiënt, om zelf te bepalen wat er met hem of haar moet gaan gebeuren.

Vanuit de zelfbeschikkingstheorie is er internationaal onderzoek gedaan naar autonomie als universele basisbehoefte van de mens. Daaruit kwam naar voren dat menselijke motivatie, en daarnaar handelend optreden, samenhangen met de mate waarin iemand het gevoel heeft autonoom te zijn. Een gevoel van autonomie blijkt een belangrijke factor voor het welbevinden van mensen.

Desondanks laten wij ons, op grond van twijfelachtige suggestieve argumenten, zonder morren dit grondwettelijk vastgelegde recht op autonomie afnemen. Wie of wat zijn wij in werkelijkheid en waarom hechten wij zo weinig waarde aan deze, voor ons welbevinden zo broodnodige autonomie. Hoe komt het, dat wij ontvankelijk zijn voor propaganda en onze autonomie vrijwillig inruilen voor afhankelijkheid van polariserende machthebbers.

De staat blijft op vele punten in gebreke. Privatisering van overheidstaken, is niets minder dan stelen van het volk. Overheidstaken overdragen aan buitenlandse consortia, is landverraad. Polariseren van de bevolking middels propaganda, is misdaad tegen het eigen volk. De overheid laat het volk tegen elkaar strijden en gedraagt zich als lachende derde door de volgende propagandamethodiek toe te passen.

– Vermijd abstracte ideeën – doe een beroep op de emoties.
– Herhaal voortdurend slechts een paar ideeën. Gebruik stereotiepe formuleringen.
– Noem maar één kant van het argument.
– Voortdurend je tegenstanders bekritiseren.
– Kies een specifieke “vijand” voor een gerichte vernedering.

Geschapen naar beeld en gelijkenis heeft de mens een vrije wil. Daarmee onderscheidt de mens zich van de rest van de schepping. De vrije wil stelt ons in staat tot reflexie en identificatie. Alléén mensen denken over zichzelf na en identificeren zich met lichaam en ervaringen. Over jezelf nadenken is niet zo’n ramp, maar dat identificeren stort ons in ernstige problemen. Door onjuist gebruik te maken van onze vrije wil, maken wij ons vrijwillig onvrij en tot slaaf van ons selfie. Deze selfies laten zich eenvoudig manipuleren en verwijten elkaar een selfie (egoïst) te zijn.

Door identificatie wordt het ‘waarnemen’ vervangen door een ‘waarnemer’. Deze plaatsvervanger, deze figuurlijke waarnemer neemt voortaan de honneurs waar. Alles staat vanaf dit moment (rond ons derde levensjaar) in dienst van deze vermeende waarnemer. Ons lichaam is een autonome bio-robot die na een relatief lang leerproces (volwassen worden) zichzelf in stand houden kan, terwijl wij (ons ware zelf) het daarin geïncarneerde bewustzijn zijn.

Bewustzijn is géén ding, maar bewustzijn maakt het waarnemen der dingen mogelijk. Zonder bewustzijn kan géén ding bestaan en zonder waargenomen te worden, hebben dingen géén bestaansrecht. Wij nemen waar, maar zodra wij ons identificeren met dat wat wij waarnemen, worden wij onze waarneming. Wij herkennen ons nu in het spiegelbeeld van ons lichaam en wij ontwikkelen meningen (interpretaties) over ervaringen. Allemaal zeer subjectief!

Van onvoorwaardelijk en dus onveranderlijk bewustzijn zijn wij nu aan tijd en maat gebonden. Van zonlicht zijn wij nu het reflecterende licht der maan dat zich met naam en status voorstelt. Van mens zijn wij door identificatie tot bio-robot gedegenereerd en als bio-robot luisteren wij naar de naam ‘ik’. Ik is niet alleen onze privé aanspreektitel, ik is tevens ons persoonlijke wachtwoord voor het kunnen aanpassen van onze ID-entiteit, onze identiteit, ons masker of ego.

Ons lichaam is een bio-robot maar wij zijn waarnemen puur. Ons ego is de plaatsvervangende waarnemer van ons ware zelf. Ons ego maakt dat wij onze individualiteit hebben ingeruild voor een ID-entiteit. Deze zelfgeschapen entiteit is ontvankelijk voor propaganda en ruilt zijn autonomie met liefde voor het afhankelijk zijn van polariserende machthebbers. Jij kunt nooit zijn wat je hebt en jij kunt nimmer zijn wat door jou waargenomen wordt!

Gun jouw lichaam de autonomiteit en besef je dat jij het onvoorwaardelijke waarnemen was, bent en blijft zolang jij je nergens mee identificeert. Jij bent géén ding; ervaar jouw ware zelf dan ook niet als een ding. Dingen kun je herkennen en dingen veranderen en jij bent het onvoorwaardelijke waarnemen ervan. Jij bent onbeperkt en jij neemt fysieke beperkingen waar, jij bent onvoorwaardelijk en jij neemt voorwaardelijkheid waar, maar jij bent vrij en jij neemt altijd ‘nu’ waar tenzij jij je identificeert met jouw autonome lichaam, jouw bio-robot en de daarmee gemaakte ervaringen.