Herfst 1945; mijn toekomstige moeder wordt zwanger van mijn waarnemingsvoertuig. Eind van dat jaar incarneert mijn ware zelf met hulp van mijn ziel in het lichaampje dat, na de geboorte in mei 1946, zal gaan leren luisteren naar mijn naam. Rond mijn derde jaar heb ik, in navolging van Eva, mijn ware zelf geprivatiseerd door mij te identificeren met mijn zintuiglijke ervaringen.
Mijn ware zelf of geest is, net als alle andere ware zelve, onvoorwaardelijke bewustzijn! Voor bewustzijn of geest is het niet mogelijk om zonder intermediair, rechtstreeks met materie te communiceren. Dat is zoiets als software die niets met hardware kan aanvangen zonder elektriciteit. Elektrische stroom bezielt letterlijk onze computers en smartphones!
Mijn ziel is de noodzakelijke energetische intermediair tussen mijn lichaam en geest.
In tegenstelling tot software is mijn ware zelf niet geconditioneerd en geen ding!
Alleen God neemt waar, de rest is interpretatie.
De kenner van het mysterie van het geluid kent het mysterie van het geheel!
Hazrat Inayat Khan
Ramana Maharshi over Moksha (bevrijding):
“Niet bestaande ellende kwijtraken en de gelukzaligheid bereiken die er altijd is!”
In dromen is alles even tastbaar als in werkelijkheid.
In werkelijkheid is alles even illusoir als in dromen.
Je bent niet wat je denkt, je bent wat je denkt!
Verlichting is waar-
nemen zonder waarnemer.
Als alles goed gaat.
Wij zijn bewustzijn
dat menselijk gewaar wordt
als Goddelijk zijn.
Een lichaam hebbende
doch puur bewust zijndende
geen ding wordende.
Karavanserais 