God of Sinterklaas

Als kind heeft men ons verteld dat Sinterklaas alles van ons weet en dat hebben we natuurlijk ook geloofd omdat die vreemde man op school dingen van ons wist die wij hem zelf nooit verteld hadden. Later ontdekten we het geheim van de smid en de bijdrage die onze eigen ouders aan zijn alwetendheid hadden geleverd.

Voor God is alwetendheid natuurlijk vanzelfsprekend, alleen kwam God niet elk jaar begin december op bezoek bij ons op school of bij de beter gesitueerden zelfs thuis. Of God alles weet valt moeilijk te bewijzen, maar dat God alles ziet lijkt me logisch.

Een schepper dient tenslotte zijn creatie in alle aspecten te beheersen en de gevolgen van de kleinste parameterwijziging moeten voor een schepper geen verrassingen opleveren. Kortom het schepper zijn is nogal veeleisend en vereist een voor ons onnavolgbare en onvoorwaardelijke mate van bewustheid.

Het is ook daarom dat gezegd wordt dat we God niet bij naam mogen noemen omdat het geven van een naam al een beperking is die niet op God van toepassing kan zijn. God is onvoorwaardelijk en als zodanig moet God ook, om alles goed te laten functioneren, echt alles zien wat er te zien valt.

De God waarover hier gesproken wordt is natuurlijk niet de monotheïstisch geprivatiseerde wrekende God van het oude testament, niet de zogenaamd liefdevol bestraffende God van het nieuwe testament en helemaal niet de God die moordenaars beloont. De God waarvan wij reden is onvoorwaardelijk, ziet alles, heeft alles onder controle en respecteert onze vrije wil en alle onzin die we daarmee uitdenken.

Maar hoe je het ook wendt of keert, God ziet alles en Sinterklaas bestaat niet! Wat betekend dat voor ons mensen en is het voor ons interessant om ons te beseffen dat God alles ziet? Wanneer God werkelijk alles ziet, dan ziet God ook wat ik zie! En wanneer God werkelijk alles ziet, dan ziet God ook wat jij ziet!

Dat betekend: “Wanneer wij elkaar aankijken, dan kijkt in werkelijkheid God zichzelf aan en wanneer ieder van ons zijn of haar aandacht op iets richt, dan wordt Gods aandacht door ons gericht en dat maakt de boel interessant.” Maar, zul jij je nu afvragen, waarom ervaren wij dat niet? Hoe komt het dat wij geloven dat wij het zijn die iets waarnemen?

Wij kunnen, dankzij onze vrije wil, de aandacht richten maar het waarnemen geschiedt door God en middels ons lichaam. Voor een smartphone zijn wij het waarnemend externe bewustzijn dat tevens de aandacht richt. In ons is God het interne bewustzijn dat ons vrij laat in het richten van de aandacht. De vrije wil schenkt ons nog meer mogelijkheden dan alleen het richten van de aandacht.

Dankzij de vrije wil zijn wij ook in staat om onze waarnemingen individueel te interpreteren en tenslotte kunnen wij ons met die ervaringen veréénzelvigen. Dit laatste heeft evenwel verstrekkende gevolgen omdat wij door deze vorm van identificatie in het bestaan van iets gaan geloven dat geen enkele werkelijkheidswaarde heeft.

Door identificatie privatiseren wij het goddelijke in ons en bouwen daarmee een filter in ons eigen systeem die bewerkstelligt dat wij God niet meer direct ervaren. Van onvoorwaardelijk naar voorwaardelijk, van God naar ego is alléén mogelijk dankzij de vrije wil en het resultaat is ons gevoel van éénzaamheid, van God verlaten te zijn.

Zolang wij geloven iets te zijn dat waarneemt en ons niet beseffen dat wij het pure onvoorwaardelijke waarnemen zijn, zolang voelen wij de drang om op zoek te gaan naar de bron die in ons is. Wij zijn het waarnemen en niet de waarnemer!

Wij zijn een fractal God en moeten ons geloof in Sinterklaas vroeg of laat verliezen. Ons ego, onze zelfgeschapen identiteit, onze ID-entiteit is net als Sinterklaas een verzonnen entiteit met een masker en eens komt het moment waarop Sinterklaas ontmaskerd wordt, het moment van bewustwording, van wakker worden uit de slaap van Doornroosje.

We hebben van de vergiftigde ego appel gegeten en ervaren ons nu éénzaam en onbewust, opgesloten in de glazen kist van ons lichaam totdat de prins van bewustzijn ons wakker kust. Wij hoeven niets te doen, wij hoeven niets te bereiken of te leren, wij hoeven geen weg te gaan, wij dienen ons slechts te beseffen dat wij nooit dat kunnen zijn wat wij waarnemen. Wij zijn het onvoorwaardelijke waarnemen der dingen en zonder dit waarnemen bestaat géén ding!

Dingen zijn, evenals meningen, aan verandering onderhevig en onvoorwaardelijk kan nimmer aan voorwaarden of veranderingen onderhevig zijn. Al het veranderlijke, al het voorwaardelijke, al het mening hebbende wordt door ons waargenomen. Sinterklaas wordt door God waargenomen en niet omgekeerd.

Het wordt tijd dat de mens zich beseft dat Sinterklaas net als ons ego een zelfgecreëerde waan, een ID-entiteit is. Het wordt tijd dat de mens zich beseft dat het waarnemen der dingen nimmer een ding kan zijn. Bovendien vindt het waarnemen der dingen altijd nu plaats, ongeacht of het ervaringen, gedachten, gevoelens of objecten betreft.

Jij bent en blijft, net als God ,altijd nu en nooit alléén!
In jouw herinneringen zit geen nu, tenzij je nog in Sinterklaas geloofd.