Wij geloven

Omdat het ons op school geleerd is, geloven wij
dat monotheïsme beter is dan polytheïsme.

Omdat het ons op school geleerd is, geloven wij
dat christenen die heidenen gered hebben.

Omdat het ons op school geleerd is, geloven wij
dat die kruistochten beschaving gebracht hebben.

Omdat het ons op school geleerd is, geloven wij
nog een heleboel onzin en regelmatig komt
bij mij de vraag naar boven borrelen:
“Wanneer onderzoeken wij eindelijk de waarheid?”

Polytheïsme bestaat uit een oppergod met familie
en een hiërarchie van goden en halfgoden.

Monotheïsme bestaat uit een oppergod met familie
en een hiërarchie van aarts- en andere engelgeslachten.

Tot zover kan ik weinig verschil ontdekken. Ouderwetse veroveraars wisten dat ze in de nieuw veroverde gebieden de heilige plaatsen en zoveel mogelijk vrouwen moesten schenden. Daarna diende alléén nog de eigen vorm van godenverering als enig juiste opgelegd te worden. Lukte dat, dan kon men in alle rust gaan genieten van de nieuwe verworvenheden. Lukte dat niet dan bleef het vaak onrustig. De geschiedenis kent talloze voorbeelden van wel of niet gelukte veroveringen.

Maar wat is dan het werkelijke verschil tussen polytheïsme en monotheïsme? Het verschil moeten we in de wereld rond de middellandse zee zoeken en met name in de benadering van matriarchaat en patriarchaat. Staatkundig heeft hier de man, op enkele vrouwelijke uitzonderingen na, al duizenden jaren de broek aan maar op religieus gebied was dit destijds nog een te veroveren machtsfactor.

Het monotheïsme onderscheidt zich van het polytheïsme niet door meer of minder goden, maar voornamelijk doordat ook hier de man de macht aan zich getrokken heeft. Niet alleen staatkundig (Ahrimanisch) maar nu ook kerkelijk (Luciferisch) behoorde de macht voortaan aan de man en werd de vrouw daaraan ondergeschikt gemaakt. De voor de man onaantrekkelijke taken zoals huishouden en zorg restte de vrouw. Dit is, in weerwil van emancipatie en #MeToo, nog steeds overal het geval.

Overal rond de middellandse zee kun je de bloedige sporen ontdekken van het staatkundig en kerkelijke patriarchaat. Overal rond de middellandse zee is sprake van het mannelijke superieur zijn tegenover het inferieur vrouwelijke. De monotheïstische macht van de man is vrijwel onbegrensd, met alle gewelddadige gevolgen van dien en helaas niet beperkt tot landen in het Midden-Oosten.

Er zijn natuurlijk positieve uitzonderingen maar waarom zou je als man de verantwoording en het werk als arts op je nemen terwijl je met dezelfde studie als zorgmanager meer verdient en minder zorg hebt. De toename van vrouwen in de medische wereld heeft niets van doen met gelijke rechten maar meer met het uitgekookt zijn van mannen en als het W.E.F. het voor het zeggen krijgt, dan hebben vrouwen ook thuis niks meer te melden. Dan zijn vrouwen géén baas meer in eigen buik!

Wie geloofd dat mannen beter zijn dan vrouwen behoeft een goeie psychiater en wie geloofd dat christenen beschaafder zijn dan barbaren die kent onze geschiedenis niet en wie geloofd dat de kruistochten bedoeld waren om mensen te verlossen die begrijpt niets van de klerikale behoefte aan macht. Kerk en staat zijn, kost wat kost, al eeuwenlang twee handen op één patriarchale buik, met het het “Heilige Roomse Rijk” van keizer Karel de Grote (ca.745-814) en paus Leo III (ca.750-816) als sprekend voorbeeld van verdeel en heers.

Het moge intussen helder zijn dat de mens het “geloven” eens nauwkeurig dient te onderzoeken om vervolgens daaruit alléén de goede dingen te behouden. Het wordt tijd dat vrouwen hun ware macht herkennen en stoppen met het “vuile” werk. Alléén samen en gelijkwaardig zijn wij in staat de wereld menswaardig te bewonen in plaats van te plunderen en te verkrachten.

Religie is bedoeld om mens en schepper nader tot elkaar te brengen! In plaats daarvan heeft het monotheïsme God geprivatiseerd, de mens gepolariseerd in mannelijk positief en vrouwelijk negatief en daarbij zichzelf als goed betaalde intermediair benoemd. Daarnaast strijden allen om het recht van een eigen messias, alsof een echte messias ooit onderscheid zal maken tussen jood, moslim, christen of hindoe.

Tot besluit nog de kroon op de klerikale fantasie en wel de onbevlekte ontvangenis. Wanneer bij Maria sprake is van het onbevlekt zwanger worden dan geldt dit ook voor Leda die door Zeus bezwangerd werd en nog een hele reeks goddelijke interventies. Volgens Erich von Däniken waren de goden kosmonauten en volgens Zecharia Sitchin hebben buitenaardsen met aardlingen gepaard.

In werkelijkheid betreft onbevlekte ontvangenis de liefdevolle paring van twee verlichten, twee mensenkinderen zonder ego en dat is iets heel anders dan twee verliefden. Alleen een mens wiens ziel onbevlekt is, kan onbevlekt schenken en ontvangen. Worden als de kinderen betekent: ”Weer zijn zoals je oorspronkelijk, vrij van ego, onbevlekt ter wereld gekomen bent”.

Weer worden als de kinderen betekent: “Ophouden te geloven dat je iets bent, een mening hebt of waargenomen wordt terwijl jij het waarnemen puur bent!” Jouw geloof heeft bergen verzet en je, evenals Prometheus, in de problemen gestort, maar jouw geloof kan ook deze berg weer terugzetten. Hoe dat werkt toont de volgende video van Rupert Spira.